:)

Eski bir dosttan haber aldım, yüzüm güldü. sımsıkı sarıldım onun hınzır ama içten dizelerine. okudum gülümsedim, okuyacam tekrar gülümseyecem ama ilki kadar beklenmedik değil, daha çok düşünceler içinde. kendimi yalnız hissediyorum. az sayıda arkadaşım var zaten ama keşke hiç olmasaydı...asla birbirini tam olarak anlayamayacak insanların sürekli bir araya gelme çabası. insan yada hayvan bencildir. hep birşey ister. sevmek ister bazende sevilmek ,dövmek ,kırmak ,öldürmek ,okşamak,yalamak... düşünmesi yeter bazen bir şeyi istemesi için yani en azından benim için öyle yada gözlemlerim o yönde, tabiki herşey okadar basit değil yoksa bir filozof düşüncesini iletmek(yada boşaltmak) için bir kitap yazmazdı.

neyse bu haber beni kendime getirdi, özlemimi giderdi bazı ŞEYlere. gerçeğin tekrarlanması hoşuma gitti. niye bu kadar sövdüysem arkadaşlığa oysa en değer verdiğim şeydir dostluk, komik:DD hala bir düşünceler çöplüğüyüm...